رب گوجه‌فرنگی یکی از مهمترین و پرکاربردترین مواد غذایی در آشپزی ایرانی است که تاریخچه‌ای غنی و دیرینه در فرهنگ ایران دارد. این فرآورده غذایی از گوجه‌فرنگی تهیه می‌شود و در طول قرن‌ها به عنوان یکی از عناصر اصلی در طبخ غذاهای مختلف مورد استفاده قرار گرفته است.
در ایران باستان، گوجه‌فرنگی به عنوان یکی از محصولات کشاورزی مهم شناخته می‌شد و مصرف آن در غذاهای مختلف از جمله خورش‌ها و آش‌ها رایج بود. با گذشت زمان و پیشرفت فناوری‌های کشاورزی، تولید رب گوجه‌فرنگی به شکلی صنعتی درآمد و این محصول به یکی از اجزای جدایی‌ناپذیر در آشپزی ایرانی تبدیل شد.
مصرف رب گوجه‌فرنگی در ایران نه تنها به دلیل طعم بی‌نظیر آن در غذاها، بلکه به دلیل خواص تغذیه‌ای و نگهداری آسان آن نیز بسیار محبوب است. امروزه رب گوجه‌فرنگی به عنوان یکی از محصولات پایه در آشپزی ایرانی شناخته می‌شود و نقش مهمی در انتقال طعم و عطر به غذاهای مختلف ایفا می‌کند.
من، یه گوجه‌فرنگی سرخ و رسیده‌ام…
من زندگی‌مو تو یه مزرعه‌ی داغ و آفتابی شروع کردم، جایی تو دل خاک ایران. آفتاب، بارون، نسیم… همه چیز به‌م کمک کرد تا کم‌کم بزرگ شم. هر روز گرمای خورشید رو حس می‌کردم که رنگم رو قرمزتر می‌کرد.
یه روز صبح، صدای پای کشاورز اومد. با دستای خاکی و خسته‌اش منو چید. خیلی زود، من و کلی از رفقام وارد سبدهایی شدیم و راهی کارخانه شدیم. هنوز نمی‌دونستم قراره چی بشه، فقط می‌دونستم بوی ماجراجویی میاد!
توی کارخانه، اول کلی دوش گرفتم! حسابی شستمون. بعد، وارد دستگاه‌های بزرگ و عجیب‌وغریب شدم. له شدم؟ آره. ولی با افتخار! چون قرار بود تبدیل شم به یه رب خوشرنگ و غلیظ. چیزی که وقتی تو غذا ریخته می‌شه، همه انگشت به دهن می‌مونن.
بعدش، ریخته شدم تو یه بسته براق. مهر و موم شدم، آماده‌ی سفر. مقصد؟ شاید استانبول، مسکو، شاید هم یه سوپرمارکت تو قلب دبی. هر جا که باشه، من نماینده‌ی طعم خالص ایرانم.
و حالا، این منم. یه قاشق کوچیک رب گوجه، ولی با یه داستان بزرگ پشتش.
