در سال ۱۴۰۱، ایران حدود ۶.۵ میلیون تن کالا به عراق صادر کرد که ارزش آن به ۶.۵ میلیارد دلار می‌رسید. با توجه به این آمار، سهم صادرات گوجه فرنگی ایران به عراق در مجموع صادرات کشور به این مقصد است.
در سال ۲۰۲۱، ایران حدود ۱۹.۵ میلیون دلار گوجه فرنگی صادر کرد که ۹۴ درصد کمتر از سال قبل بود و در رتبه سی و دوم صادرات جهانی قرار گرفت. در همان سال، آلمان ۱.۷ میلیارد دلار گوجه فرنگی وارد کرد که ۱۶.۱ درصد از کل واردات جهانی را تشکیل می‌دهد.
در سال ۲۰۱۸، ایران حدود ۳۶۹ میلیون دلار گوجه فرنگی صادر کرد که ۴ درصد از صادرات جهانی را تشکیل می‌دهد. در همین سال، فرانسه ۷۰۶ میلیون دلار گوجه فرنگی وارد کرد که ۷.۷ درصد از واردات جهانی را به خود اختصاص می‌دهد.
طبق آمارهای موجود، در سال ۱۴۰۰، حدود ۱۱۳ هزار تن رب گوجه‌فرنگی از ایران صادر شده که عراق، افغانستان و کشورهای حوزه خلیج فارس، از جمله مهم‌ترین مقاصد صادراتی بودند. در سال ۱۴۰۱، صادرات رب گوجه‌فرنگی با کاهش ۵۱ درصدی به ۲۶ هزار و ۷۹۸ تن رسید. در سال ۱۴۰۲، صادرات رب گوجه‌فرنگی ایران به ۱۳۵ هزار تن رسید که نشان‌دهنده رشد حدود ۲۰ درصدی نسبت به سال قبل است. این آمار نشان می‌دهد که کشورهای همسایه ایران، به‌ویژه عراق و افغانستان، همچنان از بزرگ‌ترین واردکنندگان رب گوجه‌فرنگی ایران هستند.
رب گوجه‌فرنگی فراتر از یک چاشنی ساده در غذاست؛ در واقع منبعی غنی از لیکوپن، یکی از قوی‌ترین آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی محسوب می‌شه. لیکوپن ترکیبی کاروتنوئیدی با رنگ قرمز تندِ گوجه‌فرنگیه که به‌طور مستقیم در محافظت از سلول‌ها در برابر آسیب‌های اکسیداتیو نقش داره.
تحقیقات علمی متعددی نشون دادن که مصرف منظم مواد غذایی سرشار از لیکوپن می‌تونه احتمال ابتلا به برخی انواع سرطان‌ها، به‌ویژه سرطان پروستات، پستان، ریه و دستگاه گوارش رو کاهش بده. نکته‌ی جالب اینه که حرارت دادن گوجه‌فرنگی، برخلاف تصور، باعث افزایش فراهمی زیستی لیکوپن می‌شه؛ یعنی رب گوجه‌فرنگی می‌تونه حتی مؤثرتر از گوجه خام باشه.
علاوه بر خاصیت ضدسرطانی، لیکوپن در کاهش التهاب، تقویت سیستم ایمنی و کند کردن روند پیری سلولی هم نقش داره. بنابراین استفاده از رب گوجه‌فرنگی نه‌تنها به غذا طعم و رنگ می‌ده، بلکه به‌نوعی یک مکمل طبیعی برای سلامت بدنه.
